ဘဝမွာအေရအေသြး Quality ဟာ အေရးအႀကီးဆံုးပဲ လုပ္သမွ် ကိစၥေတြကို အေရအေသြး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားမွ ဘဝတစ္ခုလံုးရဲ႕ Quality ျမင့္မားတယ္၊ Quality ဆိုတာကို ဂရုမစိုက္ရင္ ေလာကႀကီး၊ တစ္ခုလံုးပ်က္စီးသြားႏိုင္တယ္၊ Quality ေကာင္းဖို႔အတြက္ ဘယ္အလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္ သတိေလးကပ္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္လိုက္ပါ၊
ဘုရားရွိခိုးတဲ့အခါ ‘နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အာရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ, ဆိုတာေလးကို အဓိပၸါယ္ေလးပါ စိတ္က သိျပီးေတာ ဆိုသြားလိုက္ပါ၊ ဒီအခ်ိန္မွာစိတ္က ဘယ္ကိုမွ မေရာက္ဘူး၊ မပ်ံ႕လႊင့္ဘူး၊ အဲဒီလိုမပ်ံ႕လြင့္ဖိုက အေရးႀကီးတယ္၊ အဆိုးဆံုးကစိတ္ပ်ံ႕ လြင့္ေနတာပဲ။
ဘုရားရွိခိုးျပီတာနဲ႕ ေန႔စဥ္ ခနေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တရားထိုုင္ပါဦး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ ေပးႏိုင္ေပါ့၊ ကိုယ့္အေျခအေန အရပဲ၊ အလုပ္အင္မတင္ မ်ားတဲ့လူဆိုရင္လည္း၊ နဲနဲေပါ့၊ အလုပ္ပါးတဲ့သူဆိုရင္ေတာ မ်ားမ်ားေပါ့၊ နဲတာမ်ားတာ ပဓာနမဟုတ္ဘူး၊ လုပ္ျဖစ္ဖို႔အေရးႀကီးတယ္၊ စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊
တစ္ေနရာကေန ေနာက္တစ္ေနရာကို သြားရင္လည္း၊ ေျခလွမ္းတိုင္း ေျခလွမ္းတိုင္း လွမ္းတာကိုသိတယ္၊ ခ်တယ္၊ ထိတယ္၊ ဒီလိုသိျပီးေတာသြားတယ္၊ အကယ္၍ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး မသိႏိုင္းေသာဘူးဆိုရင္လည္း၊ ေျခလွမ္းတစ္မွ တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာသမွ၊ ခ်လိုက္တိုင္း ထိလိုက္တာကိုသိမွ၊ သတိကပ္ျပိီေတာ့ သြားတတ္ဖို အေလ့အက်င့္ လုပ္ရင္ရပါတယ္။
တခိ်ဳ႕ ဒကာ ဒကာမေတြဆိုရင္ ကားစီရင္း ကာေမာင္းရင္း တရာအားထုပ္ေနၾကတယ္၊ ကားစီးသြာရင္ေလးအားထုက္လိုရတယ္၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေမာင္းတယ္ဆိုရင္လည္းပဲ၊ မ်က္စိကလမ္းကိုၾကည့္ျပီးေတာေနတယ္၊ လက္ေတြေျခေတြက သူလုပ္သင့္တာကို လုပ္သြားတယ္၊ စိတ္ကေလးပ်ံ႕လြင့္မႈမရွိဘဲ သိေနတယ္၊ စိတ္ကပစၥဳပၸန္မွာ ရွိေနတယ္၊ အဲဒါမေရးႀကီးဆံုးပဲ၊
မိးပြဳိင္ေတြဘာေတြ ေရာက္တဲ့အခါ ရပ္ထားရျပီဆိုရင္လည္း၊ ရပ္ထားတုန္မွာ ေအးေအးေဆးေဆးေလး စိတ္ကိုေလွ်ာျပီးေတာ့ တရားမွတ္ေနတယ္၊ ဒီလိုေနရင္း စိတ္မွာ သက္သာမႈ အမ်ားႀကီးရတယ္၊ မသ္ိလိုရွိရင္ စိတ္ထဲမွာေဇာကပ္ေနတယ္၊ အရင္လိုေနတယ္၊ ဒီလိုေဇာကပ္ေနရင္၊ ေလာေနရင္ပင္ပန္းတယ္။
ဒီလိုေန႔အလုပ္ကိုေရာက္သြားျပီ၊ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာလုပ္တယ္၊ လုပ္ရင္းနဲ ၾကားမွ ခဏခဏ သတိကပ္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္အာရုံျပဳပါ၊ စိတ္ကိုျပန္ၾကည့္ပါ၊ စိတ္ကဘယ္လိုေနသလဲ၊ စိတ္ကေသာကျဖစ္ေနစရာေတြးေနသလား၊ ခႏၶာကိုယ္အေျခအေနေတြေရာဘယ္လိုေနသလဲ၊ ဇက္ေညာင္းေနသလား၊ ခါးေတြေညာင္းေနသလား၊ ခဏခဏျပန္ျပီးေတာ့ Check လုပ္ပါ၊ စစ္ေဆးၾကည့္ပါ။
ဒီလုိမၾကာမၾကာ စစ္ေဆးၾကည့္တဲ့ အေလ့အက်င့္လုပ္လို႔ရွိရင္ သိလာလိမ့္မယ္၊ လူက ေပါ့လာတယ္၊ အရင္တုန္ကထက္ ပင္ပန္တာ နဲနဲသက္သာသြားတယ္၊ သတိမထားလို႕ရွိရင္တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပင္ပန္းမွန္ေတာင္ မသ္ိဘူး၊ အင္မတန္မခံႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ငါေတာ္ေတာ္ပင္ပန္ေနျပီဆိုတာ သိရတယ္၊ ဒီလိုတင္းက်ပ္မႈ Stress သိပ္မ်ားသြားျပီ၊ သတိကပ္ျပီးေတာ သိေနလိုရွိရင္ ေညာင္းတာကိုက္တာ ပင္ပန္တာ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားတယ္။
တစ္ေန႔တာလံုး ဒီလို ေနျပီမွ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခါမွာလည္း လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုး သတိေလးနဲ ျပန္လာတယ္၊ အိမ္ေရာက္တဲအခါမွာ တျခားအေရတႀကီး ကိစၥမရွိရင္ ခဏ ဘုရား ရွိခိုးျပီ တရားထုိင္ပါ၊ ဒီလိုလုပ္တဲ့ လူေတြရွိတယ္၊ အျပင္က ျပန္လာရင္ ခဏေလး တရားထိိုင္တယ္၊ စိတ္ကိုျပန္ရွင္းလိုကိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးပဲ၊ ဒီလိုဆိုစိိတ္ကေလး နဲနဲၾကည္လင္ျပီးေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္၊ အဲဒါျပီးေတာမွ တျခားလုပ္စရာ ရွိတာလုပ္တယ္၊ ေျပားစရာရွိတာေျပားတယ္။
တရားထိုင္တဲ့အခိ်န္၊ သတိနဲ႔ေနတဲအခ်ိန္၊ နဲတာမ်ားတာ ပဓာနမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဒီအခ်က္ကို ခဏခဏ ေျပားခ်င္တယ္၊ တခ်ိဳ႕လူေတြက အခ်ိန္မရဘူး၊ အခိ်န္မရဘူးလို႔ေျပားတယ္၊ တစ္မိနစ္၊ ႏွစ္မိနစ္ေတာင္းမရဘူးလား၊ ငါးမိနစ္ေလာက္ေရာ မရႏုိင္ဘူးလား၊ ရႏိုင္ပါတယ္ေနာ္၊ ယူတတ္ရင္ရပါတယ္၊ ဒီလို အခ်ိန္ေတြ ရေအာင္ယူျပီး လုပ္ေနတဲ့ လူေေတြ ရွိတယ္၊ လုပ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာငး္ အေထာက္အထား ျပခ်င္ပါတယ္၊ ေျပားတဲ့အတုိင္း၊ မွာတဲ့အတိုင္း လိုက္လုပ္ၾကလို႕ အက်ိဴးရွိသေလာက္ ရွိေနေၾကာင္း သိေစခ်င္တာပါ။
